Nazwa
Palenie i topienie Marzanny i inne.
Tytuł
Informacje o zwyczaju
Opis
Wiosenną tradycją z czasów przedchrześcijańskich jest topienie Marzanny, którą palono i topiono w pobliskiej rzece Utracie. Współcześnie odbywa się w pierwszy dzień wiosny – 21 marca. Marzanna to duża lalka zrobiona z patyków i słomy i ubrana jak kobieta. Symbolizuje zimę albo śmierć. Marzanna była niesiona przez ludzi poza granice wsi i tam podpalana i wrzucana do wody. Odejście Marzanny ma przywołać wiosnę. Współcześnie zwyczaj topienia Marzanny kultywuje się głównie w szkołach, ale robią to również dorośli, którzy chcą kontynuować słowiańskie tradycje.
Wiktoria W. oraz Tamara Z. z kl. 4b przeprowadziły podczas zbiórki harcerskiej grę terenową - brawo dziewczyny!!! Fotki w załączeniu.
Uczennice z Białorusi oraz z Ukrainy (kl. 4b) przygotowały informacje na temat obowiązujących u nich w regionie zwyczajów wiosennych. Informacje przedstawiły w postaci graficznej (załączniki - zdjęcia). Dziękuję Tamaro i Aliso:)
Uczennica z klasy 4b sporządziła sprawozdanie ze zwyczajów w województwie mazowieckim. Dziękuję Zuzanno Sz.
TOPIENIE MARZANNY ZWANEJ NIEKIEDY MORENĄ LUB MORĄ
Jednym z głównych obrzędów magicznych, powitania wiosny, było topienie kukły znanej Marzanną. W niektórych rejonach tradycja ta polegała na paleniu Marzanny lub jej zakopywaniu.
Topienie Marzanny odbywało się w pierwszy dzień wiosny lub równonocy wiosennej. Zabawie towarzyszyły śpiewy i tańce. Poza tym chłopcy popisywali się umiejętnością strzelania z bata, a dziewczęta grą na przeróżnych instrumentach. Gra na instrumentach i wymyślne hałasy, miały za zadanie nie tylko bawić, ale także odegnać znienawidzoną zimę i przeróżne słowiańskie demony i złe duchy.
GAIK ZWANY TEŻ MŁODE LATKO LUB CHOJNA POŚWIĘCONY DZIEWANNIE
Dziewanna była boginią lasów, łowów i wiosny. W panteonie Słowian była również bóstwem odpowiedzialnym za opiekę nad zwierzętami oraz patronką szczęśliwej miłości.
W Jare Gody zwykle po topieniu Marzanny, dziewczęta i młodzi chłopcy, udawali się do lasu, by zerwać młode drzewka i ozdobić je różnymi upominkami dla bogini. Następnie młodzi ludzie brali z sobą wystrojone drzewko i chodzili z nim po wsi. Często również grano na instrumentach i tańczono.
Zwyczaj ten znany jest do dziś na Podlasiu, gdzie nazywa się go — Chodzeniem z królową. Po zakończeniu zabawy, drzewko wracało do lasu, który od tej pory przez cały rok uważany był za święty gaj. Spotykali się w nim narzeczeni, którzy prosili boginię Dziewannę o błogosławieństwo.
A więc nie ważne, w jaki sposób celebrujecie nadejście wiosny, pamiętajcie tylko o tym, że robili to już ludzie przed tysiącami lat.
